.png)
.png)
Ίδρυση και Πρώιμα χρόνια
Ο ΕΝ Παραλιμνίου έχει την καταγωγή του στον «Αθλητικό Όμιλο Ηρακλής», που ιδρύθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1936 στο Παραλίμνι. Ο Ηρακλής δραστηριοποιήθηκε στον αθλητισμό και τον πολιτισμό, δίπλα σε έναν άλλο τοπικό οργανισμό, την «Αγάπη του Λαού». Παρά τις ιδεολογικές διαφορές, αυτές οι ομάδες ενώθηκαν στις 2 Απριλίου 1944 για να ενισχύσουν το Παραλίμνι, με τον Ηρακλή να απορροφά την Αγάπη του Λαού. Το έτος ίδρυσης του 1936 διατηρήθηκε ως η επίσημη ημερομηνία ίδρυσης, απαιτώντας εκτενή στοιχεία και μαρτυρίες για να συμπεριληφθούν στο έμβλημα του συλλόγου.
Στην πρώτη γενική συνέλευση επιλέχθηκε κατά πλειοψηφία το όνομα «Ένωση Νέων Παραλιμνίου» (ΕΝΠ). Η ΕΝΠ διοργάνωσε πολιτιστικές, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και διαγωνισμούς, με το μπιλιάρδο να είναι ιδιαίτερα δημοφιλές. Στις 18 Φεβρουαρίου 1945, ο σύλλογος σχημάτισε ομάδες ποδοσφαίρου και στίβου, προσφέροντας ως κίνητρο ποδοσφαιρικές στολές. Η ENP απέκτησε σύντομα ένα γήπεδο ποδοσφαίρου περιφραγμένο με μπαμπού. Ο πρώτος καταγεγραμμένος ποδοσφαιρικός αγώνας στην ιστορία του συλλόγου έγινε το 1945 εναντίον Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου, λίγο πριν το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ανάπτυξη και Εθνικοί Αγώνες
Στη δεκαετία του 1950, το ποδόσφαιρο συνέχισε να αυξάνεται σε δημοτικότητα στο Παραλίμνι και η ενασχόληση της ΕΝΠ στο άθλημα βαθύνει. Ο σύλλογος διόρισε προπονητή και διοργάνωσε περισσότερους αγώνες, οδηγώντας σε αύξηση του αριθμού των θεατών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ΕΠΓ έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στον Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα της Κύπρου κατά της Βρετανικής κυριαρχίας (1955-1959).
Η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του συλλόγου δραστηριοποιήθηκε στην οργάνωση της ΕΟΚΑ, αγωνιζόμενη για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Η περιοχή κοντά στο γήπεδο της ΕΝΠ έγινε γνωστή από τις πολυάριθμες ενέδρες της ΕΟΚΑ που έγιναν εκεί κοντά. Εξαιτίας αυτής της δραστηριότητας, οι βρετανικές δυνάμεις κατεδάφισαν το γήπεδο ποδοσφαίρου. Ωστόσο, μετά από αρκετό καιρό, οι βρετανικές αρχές συνεισέφεραν 950 λίρες για την ανακατασκευή του σταδίου.
Προκλήσεις και Προώθηση
Στη δεκαετία του 1960, η ΕΝΡ προσπάθησε να επισημοποιήσει την ποδοσφαιρική της συμμετοχή. Το 1961 ο σύλλογος έκανε αίτηση για ένταξη στη Β' Κατηγορία της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ), αλλά η αίτησή τους απορρίφθηκε. Ο επίσημος λόγος που προβλήθηκε ήταν ότι μόνο ομάδες πόλεων είχαν δικαίωμα συμμετοχής στην ΚΟΠ. Ωστόσο, πιστεύεται ευρέως ότι η απόρριψη οφειλόταν στην επιρροή μιας άλλης ομάδας που έβλεπε την ΕΝΡ ως απειλή για τα συμφέροντά της.
Ως απάντηση, η ΕΝΠ έγινε κινητήριος δύναμη για τη δημιουργία της «Ελληνικής Αγροτικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας» (ΕΑΠΟ) το 1962, ένα πρωτάθλημα για ομάδες από πόλεις και χωριά. Η ΕΝΠ παρέμεινε ενεργή στην ΕΑΠΟ μέχρι το 1965, όταν τελικά έγινε δεκτή στην ΚΟΠ και στη Β' Κατηγορία. Αυτό επιτεύχθηκε μετά την τροποποίηση των κανόνων της KOP για να επιτραπεί η συμμετοχή τόσο των ομάδων της πόλης όσο και της πόλης. Η ΕΝΠ παρέμεινε στη Δεύτερη Κατηγορία μέχρι τη σεζόν 1968–69 όταν κέρδισε το πρωτάθλημα, κερδίζοντας την άνοδο στην Πρώτη Κατηγορία για τη σεζόν 1969–70.
Το δώρο του Μπόμπι Μουρ
Αρχικά, τα χρώματα της ομάδας μας ήταν το μπλέ και το λευκό, αντιπροσωπεύοντας τις παραδοσιακές αποχρώσεις της Ελλάδας. Ωστόσο, το 1971, συνέβη μια σημαντική αλλαγή. Οι αδερφοί Παρνέρου, ένθερμοι υποστηρικτές της Γουέστ Χαμ και γνωστοί του θρυλικού παίκτη Μπόμπι Μουρ, εισήγαγαν το βυσσινί και το γαλάζιο στην παλέτα μας. Μεγαλωμένοι στο Ανατολικό Λονδίνο, οι αδερφοί Παρνέρου εμπνεύστηκαν από τα χρώματα της Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ.
Σε μια χειρονομία συντροφικότητας και υποστήριξης, ο Μπόμπι Μουρ δώρισε στολές της Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ στην ομάδα μας δύο χρόνια μετά την άνοδό μας στην Α' Κατηγορία Κύπρου το 1971. Αυτή η γενναιόδωρη πράξη όχι μόνο μας πρόσφερε νέα φανέλα, αλλά καθιέρωσε το βυσσινί και το γαλάζιο ως αναπόσπαστο κομμάτι μέρος της ταυτότητας του συλλόγου μας.
Σήμερα, αυτά τα χρώματα συμβολίζουν την πλούσια ιστορία μας, τους δεσμούς φιλίας και την κληρονομιά εκείνων που στήριξαν και διαμόρφωσαν το ταξίδι μας. Τα φοράμε με περηφάνια, τιμώντας τόσο τις ελληνικές μας ρίζες όσο και τη διαρκή σύνδεση με τους φίλους μας στο Ανατολικό Λονδίνο.
Χρυσά Χρόνια και Ευρώπη
Η δεκαετία του 1970 είδε την ΕΝΠ να αποκτά εξέχουσα θέση στο κυπριακό ποδόσφαιρο. Το 1974, ο σύλλογος έκανε την πρώτη του εμφάνιση σε τελικό κυπέλλου και αργότερα την ίδια χρονιά, συμμετείχε ως φιναλίστ στο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης. Τα επόμενα χρόνια, η ΕΝΠ επέκτεινε τις δραστηριότητές της, σχηματίζοντας ομάδες βόλεϊ και μπάσκετ εκτός από την ποδοσφαιρική της ομάδα. Το 1975, παρά την αναταραχή μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η ποδοσφαιρική ομάδα κατάφερε να φτάσει στον τελικό του κυπέλλου για άλλη μια φορά και να τερματίσει δεύτερη στο πρωτάθλημα.
Αυτή η επιτυχία χάρισε στην ΕΝΠ άλλη μια ευκαιρία να συμμετάσχει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το 1980, η διοίκηση της ΕΝΠ χρησιμοποίησε κεφάλαια που κέρδισε από την πώληση δύο βασικών ποδοσφαιριστών, του Δημήτρη Οικονόμου (Κούδας) και του Δημήτρη Κύζα, στον Παναθηναϊκό, για την κατασκευή ενός νέου συλλόγου. Οι νέες εγκαταστάσεις στέγασαν τον σύλλογο και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι σήμερα. Οι αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν μια περίοδος μεικτής επιτυχίας για τον σύλλογο, που τονίστηκε από την αξιομνημόνευτη νίκη του με 1-0 επί της Βάσας Βουδαπέστης στο Κύπελλο Κυπελλούχων στις 16 Σεπτεμβρίου 1981, το οποίο παραμένει η μοναδική διεθνής νίκη της ομάδας μας. Παρά το γεγονός ότι έφτασε σε άλλους δύο τελικούς κυπέλλου το 1980-81 και το 1982-83, η ΕΝΠ δεν κατάφερε να εξασφαλίσει έναν τίτλο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Διαμάντια μέσω Πίεσης
Τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, η ENP γνώρισε περιορισμένη επιτυχία στο γήπεδο ποδοσφαίρου. Ο σύλλογος έφτασε στα ημιτελικά του Κυπριακού Κυπέλλου το 1995 και ξανά το 2002. Ωστόσο, η ΕΝΠ συνέχισε να παράγει ταλαντούχους παίκτες που συνέχισαν να έχουν επιτυχημένη καριέρα.
Ένας από τους πιο αξιοσημείωτους ήταν ο Μιχάλης Κωνσταντίνου, ο οποίος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην κυπριακή Α' κατηγορία το 1996-97 με 17 γκολ. Αργότερα μεταγράφηκε στον Ηρακλή και στη συνέχεια στους γίγαντες του ελληνικού ποδοσφαίρου Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός.
Ένας άλλος παίκτης που ξεχώρισε ήταν ο Γιασεμής Γιασεμάκης, ο οποίος πήρε μεταγραφή στον ΑΠΟΕΛ και στη συνέχεια εντάχθηκε στον ΠΑΟΚ. Παρά τις ατομικές επιτυχίες των παικτών της, η ENP αγωνίστηκε να διατηρήσει σταθερά ομαδικά επιτεύγματα και ο σύλλογος δεν έχει κερδίσει κανέναν σημαντικό τίτλο τις τελευταίες δεκαετίες.
Παρόλα αυτά, η κληρονομιά και η συνεισφορά της ΕΝΠ στο κυπριακό ποδόσφαιρο παραμένουν σημαντικές και ο σύλλογος συνεχίζει να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στο άθλημα.